สรุปบทเรียนยูริธมี่

เคลื่อนไหวกับเสียงภายในของ 

Claude Debussy, Frédéric Chopin

และ คุณอังคาร กัลยาณพงศ์ ที่กรุงเทพ​ฯ

เกริ่นการเตรียมงาน

ตั้งแต่ปี พ.ศ.​๒๕๕๕ ที่ฉันกลับมาใช้ชีวิต (ชั่วคราว) ที่สวิสเซอร์แลนด์ ฉันได้กลับมาเรียนกับอาจารย์ที่ไม่เคยหยุดความฝัน อาจารย์ที่ให้อย่างหมดจด และเฝ้าหวังว่า ฉันจะนำวิชาที่ท่านถ่ายทอดมาฝึกฝนอย่างอดทน เพื่อจะได้ส่งต่อเมล็ดพันธุ์นี้สืบไป 

ข่าวสะเทือนใจและความอหังการ์ของมนุษย์ทำให้ฉันต้องฝึกฝนและเดินบนหนทางของฉันอย่างมั่นคง และไม่ท้อแท้ เพราะหลายครั้งหลายหน ฉันอยากไปร่วมแรงร่วมใจกับนักหนังสือพิมพ์ กับเพื่อนที่เป็นสื่อเสียงที่ซื่อสัตย์และซื่อตรง หลายครั้ง ฉันอยาก ไปที่นั่น ที่นี่ ไปช่วย แต่ความสามารถและความเป็นไปได้ ณ ปัจจุบัน หรือ ณ เวลาและหนทางของชีวิต ทำให้ฉันต้องอยู่ ณ ที่ที่ฉันอยู่ ทั้งกาย ใจ และ จิต

เฉกเช่น อาจารย์ของฉัน พอล ไฮล์มานน์ ได้เรียนกับครูยูริทมี่รุ่นแรก ท่านเริ่มเรียนตั้งแต่อายุ ๒๑​ ปี ปัจจุบัน อายุย่าง ๘๐ ปี ยังคงสอนยูริทมี่ ให้คนที่ต้องการความช่วยเหลือพิเศษ ให้ครู ให้ศิลปิน (ทั้งอดีตและอนาคต) ครูยากจนและไม่เคยเก็บเงินสำหรับวัยชรา ครูสอน ๆ ๆ โดยไม่เคยใส่ใจว่าเงินเข้าบัญชีหรือเปล่า  และคนเรียนก็น้อยลงทุกที โรงเรียนยังคงดำรงอยู่ คนสอนก็ยังอยู่ ทว่า ไม่มีใครมาเรียนโอกาสต่อ ๆ ไป ฉันจะเล่าเรื่องอาจารย์กับโรงเรียนยูริทมี่โลซานน์ 

ฉันยกเรื่องของอาจารย์มาเพื่อจะเล่าว่า ความเป็นไปได้ที่ ชีวิต ๆ หนึ่งจะอุทิศกับสิ่งหนึ่งนั้น มันเป็นงานทั้งชีวิต เหมือนกับการที่เราเลี้ยงดูให้ลูก ๆ เติบโตงอกงาม ให้ชีวิตต่อไป

ฉันมีเป้าหมายจะแบ่งปัน และถ่ายทอดวิชาต่อไปด้วยการสอนและการแสดง ฉันฝึกฝนยูริทมี่ กับกลุ่ม     ยูริทมี่ที่นี่ เรามีกัน ๔​ คน รวมถึงนักเปียโนที่รักและอุทิศใจกายให้ดนตรี พร้อมที่จะบรรเลงท่อนเพลง บทเพลง ซ้ำ ๆ ซาก ๆ อย่างที่แต่ละเสียงเปี่ยมด้วยความรู้สึก มันเป็นการวิปัสสนาเสียงของเธอและเรา เราพบกันสัปดาห์ละหนึ่งวัน

โดยมาก ฉันฝึกคนเดียว และเลือกบทดนตรีที่มีพื้นฐานจากดนตรีคลาสสิค ไทยและสากล ที่ให้มักทำให้จิตและลมหายใจเคลื่อนไหวอย่างได้ดุลย์ เพราะสอดคล้องกับธรรมชาติมนุษย์ มากกว่าดนตรีร่วมสมัย ฉันเลือกบทประพันธ์ที่ชอบ หลาย ๆ ลักษณะ 

เดือนกรกฎาคมและสิงหาคมนี้ ฉันจะได้อยู่บนแผ่นดินไทย รวม ๆ เดือนเดียว ฉันตั้งใจจะแบ่งปันด้วยการแสดงยูริทมี่ที่กรุงเทพฯ มันอาจจะช้าเกินไปที่คิดจะทำ เหลือเวลาแค่เดือนเดียว สำหรับงานจัดการ งานประชาสัมพันธ์ อย่างไรก็ดี ฉันจะลองดู มีคุณกมล จากพะยูนน้อย คอยช่วยเหลือ
https://theviolinhouseth.wordpress.com/กมล-บูรณกุล/
http://www.payoonnoi.net/2010/12/blog-post.html

หวังว่าจะได้กำหนดวันและสถานที่เร็ว ๆ นี้ และจะพยายามให้ตรงกับวันเสาร์อาทิตย์ค่ะ มาไหม มาไหม..